Dlaczego piękno jest ważne? Roger Scruton, cz. III

Pomimo, że ukochane  twarz i ciało przepojone są życiem, to pod jednym istotnym względem podobne są do  zwłok. Nie przynależą do codziennego świata. Poeci zużyli tysiące słów na opisanie tego, nieuchwyconego do końca zjawiska. Zjednoczenie z inną osobą, utrata kogoś ukochanego to momenty które postrzegamy jako święte.

W większości w naszym życiu dominują nasze codzienne sprawy. Lecz bywa, że od czasu do czasu zostajemy nagle wyrwani z codzienności w obliczu czegoś o wiele ważniejszego niż nasze codzienne troski. Czegoś nie z tego świata. Od Platona do Kanta, filozofowie starali się uchwycić ten szczególny sposób w jaki piękno dociera do nas. Jak niespodziewany promyk słoneczny czy gwałtowny przypływ uczuć.  Dla Platona jedynym wyjaśnieniem takiego doświadczenia było jego transcendentalne pochodzenie, przemawia do nas głos Boga. Kant również wierzył, że doświadczenie piękna łączy nas z najdoskonalszym misterium istnienia. Piękno przenosi nas w sferę sacrum.